تاریخچه واقعی فیلم نورثمن از نگاه کارشناسان مختلف

املث پس از فرار از پادشاهی جزیره خود در کودکی، تبدیل به مهاجمی می شود که در کشتار وحشتناک یک روستای اسلاو و به بردگی جمعی بازماندگان حمله شرکت می کند. به زودی، شاهزاده مخلوع از انتقال عمویش به ایسلند باخبر می شود و پیشگویی (از کسی جز خواننده بیورک) دریافت می کند که از او می خواهد انتقام بگیرد.

آملث تظاهر به بردگی می کند و به مزرعه فیولنیر فرستاده می شود، جایی که با یک شوخی مرده (ویلم دافو) ملاقات می کند، شمشیر جادویی به دست می آورد، عاشق اولگا برده شده جنگل توس می شود و از ماوراء طبیعی و شمشیر بازی برای صحنه سازی استفاده می کند. کشتن پس از کشتن

این شکسپیر نیست همچنین این یک تلاش گلادیاتورگونه برای بازسازی یک درام تاریخی نیست به عبارت دیگر، یک فیلم اکشن مستقیم که در یک لحظه خاص، اگر نه لزوما دقیق، تاریخی اتفاق می‌افتد که در آن افراد «خوب» در پایان پیروز می‌شوند. این فیلم حتی بازگویی وفادارانه داستان ساکسو نیست. در عوض، تلاش می‌کند با بیان داستانی که برای داستان‌نویسان و مخاطبان قرون وسطی قابل تشخیص باشد، نوعی اصالت متفاوت و قرون وسطایی ایجاد کند. این فیلم حتی در دسته بهترین فیلم های ابرقهرمانی نیز جای نمیگیرد در عوض یک شاهکار ادبی است.

معنی این موضوع این است که The Northman عناصر انواع مختلف حماسه های قرون وسطایی را با هم ترکیب می کند و داستان های سنتی در مورد خانواده های نورس (که اغلب شامل نقشه های انتقام پیچیده ای است) را با داستان های خدایان، هیولاها و جادوگران ترکیب می کند تا یک حساب ترکیبی ایجاد کند که به راحتی در آن جا می شود. مجموعه موجود از ادبیات نورس در واقع، خود ساکسو نیز کاری مشابه انجام داد. درست قبل از بخش آملث، مورخ دانمارکی قتل خدای بالدور را با صدای واقعی تاریخی بازگو می کند.

نیل پرایس، باستان شناس دانشگاه اوپسالا و نویسنده کتاب فرزندان خاکستر و سنجد: تاریخچه وایکینگ ها، یکی از سه مشاور تاریخی The Northman بود. او در ایمیلی می‌گوید: «مردم عصر وایکینگ‌ها در یک دنیای داستانی ارگانیک زندگی می‌کردند که در آن داستان‌ها در روایت تغییر می‌کردند. … در آن زمان هیچ قانون ثابتی در ادبیات نورس وجود نداشت. مرد شمالی کاملاً ساکسو نیست و مطمئناً هملت نیست، بلکه چیزی متفاوت و عجیب است.

نقطه قوت اصلی فیلم توانایی آن در ارائه حس واقعی عصر وایکینگ ها است. به عنوان مثال، فرهنگ مادی به طور کامل مورد بررسی قرار گرفته است، تا نحوه زندگی ایسلندی های قرون وسطایی در چشم انداز خود: لباس ها، زیور آلات و ساختارهای اجتماعی آنها. پرایس می‌گوید این جزئیات «راهی برای انتقال دیدگاه لایه‌ای از واقعیت باستانی با شرایط خاص خود هستند». «بیشتر فرهنگ مادی و حتی رفتار [شخصیت‌ها] عمداً بدون توضیح رها شده است. هیچ نمایشی در The Northman وجود ندارد.”

این باستان شناس می افزاید: «در عوض، ما… ناظرانی هستیم که با تلاشی جدی برای تصور تجربه زندگی در عصر وایکینگ ها، در این مورد، تجربه ای به خصوص افراطی مواجه هستیم. «ماورای طبیعی» بخش مطلقاً جدایی ناپذیر این [در] این است که هیچ یک از موجودات روحی – والکیری ها، انتقام جویان و غیره – توسط شخصیت ها به عنوان چیزی غیر از طبیعی، بخشی جدا نشدنی از جهانشان دیده نمی شوند.

در مواردی که منابع تاریخی فاقد جزئیات هستند (مثلاً تصور برخی از آداب بت پرستانه در فیلم)، نتیجه همچنان قابل قبول به نظر می رسد. پرایس و مشاورانش، یوهانا کاترین فریریکسوتیر و تری گانل، تصمیمات عمدی در مورد این بازسازی های تخیلی گرفتند.

حتی در داستانی تخیلی مانند «مرد شمالی»، عصر وایکینگ‌ها به عنوان عصری به حساب می‌آید که اساساً انسانی و آشفته بود. ساختارهای قدرت در جریان بودند و اربابان کوچک خود را پادشاه می نامیدند. دریانوردی دور و بر در جستجوی غارت، راه های تجاری یا زمین های کشاورزی حاصلخیز؛ و اغلب از دست دادن قدرت به دلیل دشمنی های داخلی.

به ویژه مهم است که این فیلم وایکینگ ها را به عنوان برده نشان می دهد که عمداً مردم را از خانه هایشان بیرون می کشند و آنها را از ایسلند تا قسطنطنیه می چرخانند. تصدیق فیلم به این موضوع که وایکینگ ها قادر به خشونت تماشایی بودند، اهمیت مشابهی دارد. شخصیت های اصلی با الگو مواجه نمی شوند. هیچ کس نباید از این تجربه دیدن دور شود که ای کاش یک وایکینگ بود.

تمام این تفاوت‌ها برای یک فیلم 90 میلیون دلاری که برای جبران سرمایه‌اش به تماشاگران زیادی نیاز دارد، بسیار زیاد است. اما همانطور که در کتاب اخیر خود بحث می کنیم، گذشته اروپای قرون وسطی به طور کلی و عصر وایکینگ ها به طور خاص مکان هایی عجیب و غریب و آشنا بودند. The Northman دنیایی را به تصویر می‌کشد که ما را به داخل دعوت می‌کند، اما ما را مجبور می‌کند تا سوالات بیشتری نه تنها در مورد سوژه‌هایش بلکه درباره خودمان بپرسیم.

همانطور که پرایس می‌گوید، او و همکارانش امیدوارند که نتیجه یک دنیای زنده باشد، هرچند بسیار متفاوت و از جهاتی بسیار ترسناک، چیزی که ما را وادار کند عمیق‌تر در مورد مردم عصر وایکینگ‌ها فکر کنیم – و شاید در مورد جنبه‌های خودمان. که ما هنوز در آنها تشخیص می دهیم.» اینجا جزئیات کامل فیلم نورثمن توضیح داده شده است.