مزایا و معایب کلاسهای اجباری بدنسازی در مدارس دولتی
کلاسهای ورزشی همواره بر روی یک پیشوند نقره‌ای با عنوان “ناهنجاری‌ها” به تصویر کشیده شده‌اند، که دانش‌آموزان باید از طناب‌های مخصوص بالا رفته و تعداد فشارهای مشخصی را در زمان یک دقیقه انجام دهند. اما این روزها، کلاسهای ورزشی تغییراتی کرده‌اند و این موضوع برای خانواده‌ها و دانش‌آموزان سوالی پدیدار می‌کند که چرا بخشی از روز به طور اجباری به ورزش اختصاص داده میشود.
بر اساس یک بررسی از MSNBC، محققان متوجه شده‌اند که کلاسهای متوسط دبیرستان فقط می‌توانند دانش‌آموزان را به طور متوسط به مدت ۱۶ دقیقه فعال نگه دارند. این مدت زمان بسیار اندکی است برای یک دوره کلاسی که حدود ۴۵ دقیقه طول می‌کشد. در دنیای آموزشی امروزی، که عملکرد در آزمون‌های استاندارد بسیار مهم است و وزن زیادی در ارزیابی‌های معلمان و مدارس دارد، دانش‌آموزان نمی‌توانند در طول این مدت کاملاً فعال باشند.
حامیان برنامه‌های اجباری ورزشگاه معتقدند که کلاسهای تربیت بدنی دارای مزایای گسترده‌ای هستند. به گفته انجمن ملی ورزش و تربیت بدنی، این کلاس‌ها به کودکان کمک می‌کنند تا مهارت‌های حرکتی را توسعه دهند، همکاری و کار گروهی را یاد بگیرند، استرس را کاهش دهند و اعتماد به نفس و عزت نفس را افزایش دهند. همچنین، آنها این موضوع را مدنظر دارند که مدارس دولتی مسئولیت دارند که کودکان را به لذت بردن از یک سبک زندگی سالم و فعال تشویق کنند، به خصوص زمانی که تعداد بیشتری از جوانان آمریکایی چاق هستند. آنها این استدلال را مطرح می‌کنند که فعالیت‌هایی که به تقویت قدرت عضلانی، استقامت قلبی عروقی و انعطاف پذیری کمک می‌کنند، می‌توانند به معکوس کردن این روند کمک کنند.
آیا برنامه های تربیت بدنی واقعا مناسب هستند؟
MSNBC با توضیح بیشتر در مورد این موضوع، یک مطالعه عمده از برنامه های تربیت بدنی انجام شده توسط دانشگاه کرنل را نیز تحلیل می کند. این مطالعه بر اساس اطلاعات 37000 دانش‌آموز دبیرستانی به نظرسنجی‌های مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها، نشان می‌دهد که اکثر دانش‌آموزان معتقد نیستند که کلاس ورزشگاه موثر است. این امر تقریباً همه ایالت ها را به ایجاد و تصویب لوایح جدید برای اصلاح برنامه های آموزش تناسب اندام مدارس دولتی واداشته است.
متاسفانه، در حالی که بسیاری از ایالت ها زمان صرف شده دانش آموزان در کلاس ورزش را افزایش داده اند، مطالعه کورنل نشان داد که اضافه کردن ۲۰۰ دقیقه زمان بیشتر به کلاس ورزش در هر هفته، تغییرات قابل توجهی ایجاد نمی کند. حتی با اضافه کردن ۲۰۰ دقیقه بیشتر در هفته، مطالعات نشان داد که پسران به طور کلی تنها ۷.۵ دقیقه بیشتر در روز فعالیت می کنند، در حالی که دختران تنها ۸ دقیقه بیشتر در هر هفته در فعالیت شرکت می کنند.
در تلاش برای توضیح این نتایج ناامیدکننده، پروفسور ارشد تحلیل سیاست و مدیریت کورنل اظهار می‌دارد: «بقیه زمان اضافی باشگاه احتمالاً صرف بی‌تحرکی میشود – به احتمال زیاد بیکار ایستادن در حین انجام ورزش‌هایی مانند سافت بال یا والیبال که نیازی به حرکت مداوم ندارند. ” نتایج کورنل به اعصاب آشنا ضربه زد، زیرا مطالعه کلاسهای تناسب اندام در مدارس ابتدایی تگزاس همچنین نشان داد که اکثر دانش‌آموزان زمان کلاس را غیرفعال می‌گذرانند. به طور خاص، داده‌ها نشان می‌دهد که دانش‌آموزان در کل دوره کلاس فقط به مدت تقریباً 3 دقیقه درگیر ورزش یا حرکت بودند.
همان طور که در یو اس ای تودی گزارش شده است، آنچه که بیشتر به نفع کودکان خواهد بود، دوره های فعالیت بدنی شدید است که باعث می شود عرق کنند. بازی های پرانرژی مانند تگ و جاخالی نمونه های خوبی از فعالیت هایی هستند که زمان استراحت کمی دارند. حداقل کودکان دوره ابتدایی باید روزانه ۳۰ دقیقه ورزش متوسط داشته باشند. دانش آموزان دوره راهنمایی و دبیرستان باید ۴۵ دقیقه ورزش در روز داشته باشند و حدود نیمی از این زمان باید صرف فعالیت هایی مانند ورزش شود.
آیا مدارس باید کلاس های ورزشی را تعطیل کنند؟
با وجود این نتایج، استاد برجسته مطالعات کورنل لزوما معتقد نیست که کلاس های ورزشی باید در مدارس دولتی ممنوع شود.
در حالی که بسیاری از کلاس های ورزشی ملی ممکن است در سطوح اوج اجرا نشوند، حامیان آموزش تناسب اندام قصد دارند پتانسیل اصلاح و همچنین دستاوردهای بسیاری از مدارس دولتی را مورد توجه قرار دهند.
در بررسی سیاست‌های در حال تغییر آموزش تناسب اندام، مهم است که بدانیم چگونه کلاسهای بدنسازی در مدارس دولتی می‌تواند مدرن شود. در حالی که دویدن دور و انجام جک‌های پرش یکی از اصلی‌ترین کلاسهای تربیت بدنی بود، بسیاری از مدارس گزینه‌های خود را متنوع‌تر کرده‌اند تا رویکرد مدرن‌تری را در کلاس بدنسازی منعکس کنند. مدارس آموزش ورزش‌های تیمی سنتی و بازی‌هایی مانند فوتبال پرچم و مریخ نورد قرمز را ارائه می‌دهند، اما بر عادات غذایی سالم، و مزایای وزنه‌برداری تأکید می‌کنند و تجربیات منحصربه‌فردی از بولینگ گرفته تا فلای‌ماهیری و کایاک را ارائه می‌دهند. بسیاری از مدارس دولتی با ارائه فعالیت‌های بدنی جذاب‌تر برای دانش‌آموزان، بازخورد مثبتی از دانش‌آموزان و اعضای جامعه گزارش می‌دهند.
بسیاری از رهبران تربیت بدنی در حال بحث بر سر یک تغییر الگوی کامل در حوزه آموزش تناسب اندام و تندرستی هستند. الیزابت اسپلتزر، یک مربی با تجربه تناسب اندام که در حال حاضر هماهنگ کننده برنامه مجوز معلم تربیت بدنی دانشگاه مینه سوتا است، تلاش می کند مزایای یادگیری متنوعی را که کودکان از فعالیت بدنی به دست می آورند، به معلمان تناسب اندام آینده آموزش دهد.
اصلاح طلبانی مانند اسپلتزر به جای اینکه کلاس ورزشی را تنها یک فعالیت بدنی بدانند، می خواهند دیگران مزایای روانی – اجتماعی ورزش از جمله بهبود خودشناسی، رفتار بهتر و کاهش موارد افسردگی و استرس را درک کنند.
مزیت های تحصیلی نیز وجود خواهد داشت. طبق گزارشی از سوی نیویورک تایمز، دانش آموزانی که از نظر آمادگی جسمانی و بدنی فعالتر بودند، تمرکز و توجه بهتر و توانایی بالا در حل مسائل، حافظه کاری بهتر و بهترین نمرات را در ریاضی داشتند. و این نکته به نظر می رسد که مزیت های تحصیلی از فعالیت های بدنی که در طول روز در مدرسه انجام میشود بیشتر و بهتر از مزیت های افزایش زمان کلاس در خصوص درس های ریاضی و خواندنی بوده است.
در حالی که مدارس در مورد آینده تربیت بدنی بحث می کنند، یک واقعیت قطعی است: کلاس ورزش دیگر هرگز شبیه به همان شکل نخواهد بود!
از دیگر مزیت های فعالیت بدنی می توان به موارد زیر اشاره کرد
- کاهش سطح التهاب بدن
- بهبود گردش خون
- تقویت استخوان ها
- کاهش استرس
- بهبود سلامت روانی
